حدیث سوم

سخنران: حجت الاسلام والمسلمین معاونیان

موضوع سخنرانی:‌ فکر گناه

بسم الله الرحمن الرحیم

از مولای ما مولی الموحدین امیرالمومنین(علیه السّلام) حدیثی نقل شده است که می فرمایند: «مَن كَثُرَ فِكرُهُ فِي المَعاصِي دَعَتهُ إلَيها» آن کسی که فکر خود را در معصیت و آلودگی ها و نافرمانی ها زیاد مشغول کند، همین فکر زیاد در گناهان، او را وادار می کند و می کشاند به گنهکاری. در حدیثی دیگری از امیرالمونین(علیه السّلام) سوال شده است که: فکر گناه، گناه است و عقوبت دارد؟! فرمودند: نه، عقوبت ندارد! اما اگر در برون خانه، آتشی افروختید که در و دیوار را نسوخت، حداقل این است که از دود او، در و دیوار اندود و سیاه خواهد شد و دلی که به گناهان فکر بکند، دلی سیاه و تباه خواهد شد. از امام رضا(علیه السّلام) نیز همین مضمون آمده است که: کسی که به گناهان فکر بکند، همین فکر گناهان، آدمی را می کشاند تا به جایی که به گناه وادار بشود و آلوده کند خویش را.

بنابراین، حاصل کلام امیرالمونین و حضرت رضا(علیهم السّلام) که درود خدا بر هردوی آن ها باد، این است که ما باید بپرهیزیم و مراقبت کنیم، اندیشه و فکر خود را! که حتی فکر گناه را هم نکنیم و می شود... با تمرین، این کار می شود! ما فکر نجاست خواری نمی کنیم؛ فکر خوردن آتش و گلوله های آتش را نمی کنیم؛ چون می دانیم آلوده است! هیچ گاه یک انسان عاقل و باخرد، فکر نمی کند که مثلا چند مقداری لجن بخورد. حتی به ذهنش هم خطور نمی کند. چون می داند که لجن، آلودگی و نجاست است. بنابراین حتی فکر و تصورش را هم نمی کند. باید به جایی برسیم و بدانیم که همه ی گناهان، از لجن هم لجن تر و آلوده تر هستند و از آتش هم، سوزاننده تر است. بنابراین فکر گناه نکنیم تا این هوس و فکری که در ذهن تکرار می شود و تشدید می شود، ما را کم کمک نلغزاند و نکشاند به بیابان برهوت معصیت زدگی و آلودگی و تردامنی و در نهایت، خسران و پشیمانی!

ای دهنده ی عقل ها، فریادرس! خدایا تو، دل و فکر و ذهن ما را، از فکر و تصور گناه، باز دار! موفق باشید.

فکر کردن به گناه، باعث چه چیز می شود؟

۱. تاریکی قلب

۲. کشیده شدن به سمت گناه

۳. اجابت نشدن دعا

۴. رفاقت با شیطان

پاسخ صحیح: گزینه ۲